Będzie dzisiaj aż sześć przepisów na placki, nazywane z francuska tartami. Słone i słodkie. Są wygodne, bo na ciasto – zwykle kruche lub francuskie – można nałożyć to, co mamy pod ręką. Przyrządza się je szybko. Wyglądają zwykle efektownie. I są smaczne. Czegóż chcieć więcej.

Należą do tych znakomitych potraw, które przyrządzimy, gdy „niczego nie ma w domu”. Z tego „niczego” wyłączamy schłodzone gotowe ciasto, które kupujemy i trzymamy w lodówce, no i coś, co nałożymy na jego wierzch. Mogą to być warzywa (cebula! pomidory!), wędliny, sery, ryby wędzone lub z puszki, wreszcie jajka (często rozkłócone ze śmietaną i startym serem). W wersji słodkiej – najczęściej owoce, ale i ser twarogowy, a nawet budyń jako krem.

Wzorujmy się na podanych przepisach, ale i wymyślajmy własne, dopasowane do stanu naszych zapasów. Wejdzie nam to w nałóg. Bardzo pożyteczny. Pozwoli przyjąć niespodziewanych gości, przyrządzić błyskawicznie posiłek dla rodziny, poprawić sobie humor. Naprawdę.

Tarta z łososiem po mojemu

ciasto kruche (gotowe, schłodzone)
2–3 tzw. brzuszki łososia
ser mozzarella w kulkach
1/2–3/4 szklanki śmietany
1–2 jajka
szczypiorek
sok z cytryny
sól ziołowa, ostra papryka lub pieprz

Kruchym ciastem wyłożyć okrągła formę na tartę, jak opisano na opakowaniu. Ciasto nakłuć widelcem. Brzuszki łososia obrać ze skóry i zbędnego tłuszczu, podzielić na kawałki, skropić sokiem z cytryny. Kulki mozzarelli odcedzić. Śmietanę wymieszać z jajkami i solą. Szczypiorek posiekać.

Na ciasto nałożyć łososia, zalać śmietaną. Posypać szczypiorkiem. Wstawić do piekarnika nagrzanego do 200 st. C na ok. 20 minut. Gdy wierzch się zazłoci, rozłożyć kulki mozzarelli, piec jeszcze 5–8 minut, aby ser się roztopił.

Do tarty słonej zawsze warto podać surówkę. U mnie były nią pomidory z rukwią i szczypiorkiem. Prosta i pyszna sałatka, doprawiłam ją oliwą o smaku cytryny, kilkoma kroplami soku z cytryny, pieprzem i solą.

A na deser była tarta słodka. Z bakaliami. Równie prosta i równie smaczna. Smakuje bosko z herbatą lub kawą.

Tarta z bakaliami po mojemu

ciasto francuskie (gotowe, schłodzone)
mieszanka orzechów i suszonych owoców (gotowa lub sporządzona samodzielnie)
jabłko
syrop klonowy
listki mięty

Ciastem wyłożyć formę, nakłuć je widelcem. Jabłko pokroić na kawałki (razem ze skórką, jeżeli jest ładna). Rozłożyć je na cieście.

Na ciasto i jabłka nałożyć mieszankę orzechów z owocami. Skropić syropem klonowym. Piec ok. 30 minut w 180–200 st. C.

Takie placki były znane i lubiane od zawsze. We wszystkich chyba kuchniach świata. Najbardziej jednak znane są te francuskie. Tarty Francuzów zdobyły świat! Przykładem spolszczonej wersji francuskiej tarty jest ta, którą znalazłam w tygodniku „Bluszcz” z roku 1927. Ze szpinakiem i jajkami.

W tym samym numerze pisma pojawił się przepis na placek angielski. Tym razem na słodko. Angielskie „pies”, które można spolszczyć na „paje”, z owocami, także zdobyły świat.

Do kompletu dodam dwa przepisy z „Przekroju” z roku 1993. Z czasów, gdy po eksperymencie PRL-u wracaliśmy Europę także od kuchni i z coraz szerszą gamą produktów. Placek słony na wierzchu ma tuńczyka z puszki; warto go trzymać jako „żelazny zapas” na półce.

A tarta na słodko? Oczywiście z owocami. Ale i z kremem budyniowym. Na owoce czerwone sezon już minął (choć nadal dostaniemy szklarniowe maliny czy truskawki), możemy więc śmiało wziąć jesienne śliwki. Przepis zresztą dopuszcza i inne owoce.

Pieczmy tarty, placki, „paje”! Mogą być wymyślne albo najprostsze. Zawsze smaczne pod warunkiem, że ciasto będzie wypieczone, ale nie spalone. Zapobiegnie temu włączenie „tajmera”. To w kuchni ważny rekwizyt, zwłaszcza jeśli po wstawieniu potrawy do piekarnika zasiadamy do pracy przy komputerze…