Każdego z nas chyba dopadł niespodziewany gość. Miły, radośnie powitany, ale… z radością okraszoną chwila paniki. Chcielibyśmy go podjąć – zapowiada się miły wieczór, gość zawitał z butelką grzecznego wina – a niczego nie mamy w domu! Co robić? Są różne żartobliwe recepty na tę okoliczność (w stylu „wziąć indyka…”itp.), ale poszukajmy rozwiązań poważnych. No i przeszukajmy nasza lodówkę. Oto, co znalazłam w swojej i jak tym zarządziłam, gdy niedawno odwiedziła mnie przyjaciółka ze schłodzonym „Pinot Grigio”.

Przystawkę skomponowałam jako carpaccio z cieniutkich plasterków salami i cienko skrojonych mandarynek.

Carpaccio z salami i mandarynek po mojemu

salami (np. z orzechami)
2 mandarynki
szalotka lub mała cebulka
oliwa cytrynowa
czarny pieprz z młynka

Mandarynki obrać, pokroić jak najcieniej (na talerzu, by zbierać sok); pestki usunąć. Szalotkę lub cebulkę pokroić w także jak najcieniej. Na okrągłym talerzu rozłożyć plasterki salami i mandarynek. Na nich ułożyć cebulkę. Popieprzyć, skropić oliwą.

A potem było coś na ciepło. Smażony ser, chyba każdy go lubi. Pasuje do wina, ale i do piwa. A ser taki, jaki mamy w domu. Ja miałam dość już twardą resztkę sera pleśniowego (typu bleu, czyli pleśnią poprzerastanego). Znalazłam jeszcze gruszki o słoiczek borówek.

Smażony ser pleśniowy z gruszkami po mojemu

ser pleśniowy (rokpol, gorgonzola, ser z Owernii itp.)
bułka tarta, rozkłócone jajko
2 gruszki
borówki lub żurawiny tzw. do mięsa
bagietka lub inne pieczywo na grzanki
olej do smażenia

Olej rozgrzać na patelni. Ser podzielić na płaskie kawałki. Gruszki oczyścić, podzielić na ćwiartki. Bułkę pokroić na kromki. Panierować ser w jajku i tartej bułce, wrzucać na rozgrzany olej. Wyjmować na ręcznik papierowy. Podobnie smażyć opanierowane kawałki gruszki i kromki bułki. Podawać gorące, z dodatkiem żurawin lub borówek.

A deser? Od sporządzenia szybkiego deseru zaczęłam, gdy tylko się dowiedziałam, że przyjaciółka niedługo wpadnie. Podałam go na zakończenie wieczoru. Tytułowe amaretki to włoskie kruche ciasteczka o smaku migdałowym – amaretti.

Krem z mascarpone i amaretek po mojemu

ser mascarpone
ciasteczka włoskie amaretti
2 jajka
cukier puder
likier pomarańczowy
rum ciemny
filiżanka mocnej kawy

Ciasteczka skropić zaparzoną kawą z rumem. Kilka pozostawić bez namoczenia.

Jajka rozdzielić na żółtka i białka. Żółtka rozetrzeć z cukrem, na końcu dodać likier pomarańczowy. Zmiksować z serem mascarpone. Białka mocno ubić, dodawać po trochu do masy serowo-żółtkowej.

Ciasteczka zalać kremem, wstawić do lodówki. Podając przybrać ciasteczkami nienamoczonymi.

To był szybka kolacja „z niczego”. Dopowiem tylko, że co nieco pozostało na następny dzień, wszystkiego nie przejadłyśmy! A gdybym miała niespodziewanego gościa (ciocia w podróży, znajomi czekający na samolot, przyjaciółka w delegacji…) w porze obiadowej? mogłabym, podać im wtedy nawet zupę z niczego. Z przepisu samej Lucyny Ćwierczakiewiczowej (uwielbiam anonsować takie ciekawostki!). Podała go w „Tygodniku Mód i Powieści” z roku 1896. Wtedy już przeszła z tygodnika „Bluszcz” do konkurencji.

Kiedy się już nic nie ma na zupę w domu, można zrobić następującą zupę prawie z niczego.
Pokrajać bułkę w kostkę, usmażyć na rumiano, tak aby była zupełnie sucha. Zagotować wody w rondelku, osolić dobrze, włożyć kawałek świeżego masła i na łebek od szpilki gałki muszkatułowej, w wazę wbić na każdą osobę po dwa żółtka, rozbić je, lejąc gorącą zupę rozbijać dobrze wtedy wrzucić usmażone na rumiano grzanki i zaraz podać do stołu, aby nie rozmiękły. W wazę można wlać kieliszek wina, a jeżeli nie ma być postna, to łut rozgotowanego bulionu licząc na trzy osoby.

No i jak? Można gotować „z niczego”? Można. I to nawet cały niebanalny obiad.